Мөгаллим

             Салмак кына еллар узып бара,

             Язмыш йомгаклары сүтелә,

             Гомер уза, чәчләр агарса да,

             Рухлар безнең мәңге яшь кала.

             Кем өйрәтте тормыш гыйлеменә? -

             Йөрәгемнең иң-иң түрендә

             Укытучым, синең күз карашың

             Балкып тора әле бүген дә.

             Белем – тау ул. Биек таулар серен

             Син өйрәттең изге мөгаллим.

             Күңелемнең бакчасында гөлләр, -

             Барысын да сиңа бирәм мин!

             Укытучым – иман, гыйлем нуры,

             Бурычлы мин гомер буена.

             Тормыш – дәрья. Авырлыклар килсә,

             Синең киңәшләрең уемда.

             Укытучы алып кулларына

             Зур әманәт -  гыйлем каләмен,

             Язадыр ул мәңге җуелмаска

             Күңелләргә серен Галәмнең.

             Сезнең гомер – дөрләп янган учак,

             Яктысында җаннар адашмый.

             Шәкертләрнең җан җылысын тойсын,

             Мәңгелеккә китеп барышлый.

             Кышлар салкын. Әмма йөрәк

             Җылы ала сезнең сүзләрдән.

             Бар дөньяның борчу, шатлыкларын

             Укып була сезнең күзләрдән.

             Урамнарда һаман кышлар әле.

             Йөрәкләрдә сүнмәс очкын бар.

             Еллар узгач, кайтыйк яннарына,

             "Балам”, - диеп, безне кочсыннар...

                                          Хөсәинов Айнур

                                      Яр Чаллы шәһәре, "79 нчы лицей-интернат”ның

                                      11 нче сыйныф укучысы